Praca psychologa często postrzegana jest jako „siedzenie i słuchanie”. W rzeczywistości jednak to niezwykle intensywny kontakt emocjonalny. Czego nie widać w pracy psychologa? Każda sesja to spotkanie z czyimś bólem, niepokojem, traumą – i każda z tych historii zostaje z terapeutą na dłużej. Psycholog musi stale zarządzać nie tylko emocjami klienta, ale też własnymi. Balansowanie między empatią a granicami zawodowymi to jedno z największych wyzwań. Często nie zdajemy sobie sprawy, ile pracy dzieje się poza gabinetem. Analizy przypadków, superwizje, ciągłe dokształcanie, prowadzenie dokumentacji – to wszystko pochłania czas i energię. Psycholog, który naprawdę dba o etykę i jakość, nie kończy pracy w momencie wyjścia klienta z gabinetu.
Zderzenie z oczekiwaniami społecznymi
Psychologowie często spotykają się z nierealistycznymi oczekiwaniami – że rozwiążą problemy „w kilka spotkań”, że będą doradzać jak coach czy dawać gotowe recepty na życie. Tymczasem dobra terapia to proces – często długotrwały, wymagający czasu, zaangażowania i gotowości do zmiany po stronie klienta.
Własna psychoterapia – tabu czy konieczność?
W środowisku profesjonalnym mówi się otwarcie: dobry psycholog to ten, który sam przeszedł swoją terapię. Nie chodzi tu o „naprawianie siebie”, lecz o lepsze rozumienie procesów psychicznych, granic, emocji. A także o to, by nie projektować własnych doświadczeń na klienta. Mimo to, temat własnej terapii wciąż bywa tematem tabu – zarówno wśród specjalistów, jak i w oczach społeczeństwa. Pomimo trudności, zawód psychologa daje głębokie poczucie sensu. Świadomość, że towarzyszysz komuś w procesie zmiany, że jesteś świadkiem ludzkiej odwagi i wytrwałości – to doświadczenia, które nie mają sobie równych. Psychologia to nie tylko zawód. To także sposób widzenia świata i człowieka.
Jeśli potrzebujesz pomocy, porady, terapii, skontaktuj się ze mną! Nazywam się Małgorzata Ostańska – psycholog, seksuolog i certyfikowany psychoterapeuta poznawczo-behawioralny. Zapraszam!